Dwie kostki 1-10. Rzut dwiema kostkami różnych kolorów (wcześniej trzeba ustalić który kolor od którego odejmujemy). Uczniowie zapisują działania, obliczają, za każde poprawne działanie 1 pkt, po 10 rzutach sumują wyniki. W żadnym wypadku ofiara nie powinna mieć możliwości samodzielnego poruszania się. Ponadto, jeśli stracił przytomność na podłodze, nie należy próbować przenosić go do łóżka lub sofy, ale raczej położyć go dokładnie tam, gdzie się znajduje. Kolejnym krokiem jest zapewnienie swobodnego dopływu świeżego powietrza. Stabilizatory na stopę, stabilizatory kostki. Stabilizator stawu skokowego zwany również orteza stawu skokowego czy też stabilizator kostki, stabilizator na stopę to produkt wykonany z myślą o osobach, u których wystąpiła niestabilność stawu skokowego lub jego skręcenie. Lek. Magdalena Pikul. 82 poziom zaufania. Witam! Konieczne wydaje się wykonanie zdjęcia rtg tej stopy aby móc postawić diagnozę oraz wdrożyć odpowiednie leczenie. Proszę zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu który zadecyduje po obejrzeniu stopy o konieczności wykonania tego badania. Pozdrawiam. Przeskakiwanie kostki w stopie może być objawem wielu problemów w obrębie stawu skokowego lub stopy. Jeśli przeskakiwaniu towarzyszy ból i opuchlizna warto skonsultować problem z lekarzem ortopedą. Przeprowadzenie dynamicznego badania USG pozwoli zróżnicować czy przeskakiwanie w okolicy kostki wynika ze ślizgu mięśni po twardej Znajduje s. Mam problem ze stopą, a konkretnie z wystajaca kostka od wewnetrznej strony prawej stopy. Znajduje sie ona po przekatnej, ponizej kostki. Jest ona momentami dosc bolesna nawet jak stopa nie jest obciazona. Dodam , ze nigdy nie doznalam zadnego urazu, zlamania czy skrecenia. Trzeba przeprowadzić diagnostykę RTG i wyjaśnić Terapia ciepłem i lodem. Na przemian terapia lodem i ciepłem może również złagodzić ból związany z ostrogą kostną. Ciepło może złagodzić ból i sztywność, a lód może złagodzić stany zapalne i obrzęki. Umieść zimny okład lub podkładkę grzewczą na stopie na 10 do 15 minut, kilka razy dziennie. VyK90P. Uszkodzenia i urazy torebki stawowej stopy i kolana – pęknięcia i zerwania Jednymi z najbardziej powszechnych kontuzji, szczególnie wśród osób aktywnych fizycznie, są bez wątpienia urazy więzadeł i torebki stawowej stawu skokowego. Najczęściej dochodzi do nich właśnie w trakcie uprawiania różnego rodzaju sportów, na przykład piłki ręcznej czy biegów. W zależności od stopnia uszkodzenia torebki stawowej w stopie, kontuzję można ocenić jako lekką, średnią lub ciężką. Niezależnie od zaawansowania urazu, należy koniecznie zająć się stawem skokowym we właściwy sposób, ponieważ zaniedbanie leczenia czy rehabilitacji (jeśli jest konieczna) czasem odzywa się w przyszłości pod postacią poważniejszych problemów. Czym w ogóle jest torebka stawowa? Torebka stawowa jest bardzo ważną osłoną dla stawu. Otacza łączące się ze sobą powierzchnie stawowe kości niczym rękaw. Jej zewnętrzną warstwę (włóknistą) tworzą wytrzymałe włókna kolagenowe, które pełnią funkcję ochronną, natomiast wewnętrzna warstwa (maziowa) wytwarza maź. Działa ona jak smar dla stawu, czyli - krótko mówiąc - umożliwia jego pracę. Jakie są objawy uszkodzenia torebki stawowej w stopie? Do najbardziej powszechnych objawów należą: znaczny obrzęk, wylew krwi pod skórą, dolegliwości bólowe, których intensywność zależy od stopnia urazu, zwiększenie ciepłoty ciała w miejscu urazu, ograniczenie ruchomości, poczucie niestabilności stawu (występujące przy poważniejszych urazach). Jakie wyróżniamy stopnie skręcenia stawu skokowego? I (lekki) – polega na niedużym naciągnięciu torebki stawowej i więzadeł. Obrzęk nie jest duży, dolegliwości bólowe nieznaczne i szybko ustępują, kontuzja najczęściej nie utrudnia przemieszczania się. Pacjent nie ma poczucia niestabilności stawu. II (umiarkowany) – dochodzi do pęknięcia torebki stawowej w stopie oraz częściowego rozerwania więzadeł. Obrzęk szybko się powiększa, pojawia się wylew krwi pod skórą, ból krótko po urazie jest dość mocny, jednak z czasem zmniejsza się. Niestabilność stawu pojawia się najczęściej w późniejszym etapie. III (ciężki) – dochodzi do całkowitego rozerwania torebki stawowej w stopie oraz więzadeł. Obrzęk i wylew podskórny są znaczne i długo się utrzymują. Ból może być początkowo mniejszy niż w przypadku skręcenia II stopnia, jednak charakterystyczne jest to, że trwa dłużej i nasila się podczas próby wykonania ruchu. Pacjent najczęściej nie może się przemieszczać i odczuwa niestabilność stawu. Jak wygląda leczenie uszkodzonej torebki stawowej? Przede wszystkim należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Najpierw przeprowadzi on badanie palpacyjne, czyli zbada staw za pomocą dotyku. O tym, w jak dużym stopniu uszkodzona została torebka stawowa w stopie, lekarz może dowiedzieć się podczas badania ultrasonograficznego (USG). Czasem konieczne jest także wykonanie zdjęcia rentgenowskiego (RTG). Postępowanie przy pęknięciu torebki stawowej w stopie bądź rozerwaniu torebki stawowej w stopie zależy od stopnia skręcenia. Jeśli uraz nie jest ciężki, najczęściej wystarcza leczenie w domu. Na czym ono polega? Kończynę z uszkodzoną torebką stawową przede wszystkim należy odciążyć i chronić przed przeciążeniem. Miejsce, w którym doszło do kontuzji, trzeba schładzać. Nie wolno przykładać lodu, woreczków z żelem chłodzącym czy mrożonego groszku bezpośrednio na skórę, aby nie doszło do odmrożenia. Świetnie sprawdza się cienka szmatka, w którą możemy zawinąć np. lód lub mankiety Cryo/Cuff do domowej terapii zimnem. Kończyna powinna być unieruchomiona, np. przy pomocy odpowiedniego stabilizatora, i uniesiona (w urazach stawu skokowego stopę należy trzymać na poduszce bądź zwiniętym w rulon kocu). Unieruchomienie kontuzjowanego stawu powinno trwać ok. 3–4 dni. Jeśli to konieczne, podaje się leki przeciwzapalne oraz przeciwbólowe. Gdyby obrzęk albo ból zaczęły się nasilać, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Usprawnianie lecznicze zależy od stopnia uszkodzenia, a prawidłowe postępowanie przyczyni się do likwidacji niestabilności stawu skokowego i powrotu do uprawianej dyscypliny sportu. Przy skręceniach I stopnia zaleca się bezwzględne ograniczenie obciążania kończyny dolnej chorej, a także masaż i ćwiczenia. Po dwóch dniach można stopniowo obciążać chory staw przy użyciu opatrunku albo obuwia stabilizującego staw skokowy w okresie ok. 2 tygodni. W tym czasie przeprowadza się w dalszym ciągu masaż i ćwiczenia czynne. Po 2 tygodniach przy istniejącym obrzęku stosuje się drenaż limfatyczny kończyny dolnej albo masaż stopy i podudzia oraz ćwiczenia bierne i bierno-czynne, zwiększające zakres ruchomości stawu (prostowanie i zginanie), bez wykonywania pronacji i supinacji. Ćwiczenia prowadzi się ostrożnie, stopniowo zwiększając zakres ruchu i z czasem zadając coraz większy opór. Nie powinny one sprawiać bólu. Przy skręceniach II stopnia, przy istniejącym obrzęku i krwiaku należy bezwzględnie unieruchomić staw opatrunkiem gipsowym lub za pomocą ortezy stopo-goleniowej na okres ok. 3 tygodni. W tym czasie stosuje się krioterapię i leki przeciwobrzękowe na kontuzjowany staw oraz masaż i ćwiczenia kontralateralne. Po zlikwidowaniu unieruchomienia zaleca się jeszcze przez 3 tygodnie podczas obciążania kończyny chorej stosowanie opatrunku lub obuwia stabilizującego staw. Wprowadza się drenaż limfatyczny albo masaż wirowy stopy oraz podudzia, ćwiczenia czynne z oporem na staw kolanowy, a także stopniowo ćwiczenia bierne i bierno-czynne stawu skokowego bez wykonywania pronacji i supinacji. Po tym czasie przeprowadza się masaż na okolicę stawu i stopy, masaż wirowy, ćwiczenia stawu ze stopniowym wykonywaniem nawracania i odwracania. Po zabiegach zaleca się zakładanie ochraniacza na staw. Skręcenia III stopnia leczone są operacyjnie poprzez zespolenie uszkodzonych więzadeł. Stopa winna być unieruchomiona przez okres ok. 4–6 tygodni. W tym czasie stosuje się zabiegi wykonywane w skręceniach II stopnia, po 2 tygodniach po operacji zaleca się stopniowe obciążanie kończyny dolnej w bucie stabilizującym staw skokowy i przy pomocy stabilizatora. Ćwiczenia bierne prostowania i zginania w stawie przeprowadza się w małym zakresie, do granicy bólu, a masaż stawu i podudzia wykonuje się przy użyciu środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Kolejno stopniowo wprowadza się ćwiczenia bierne pronacji i supinacji, ćwiczenia izometryczne prostowników i zginaczy stopy, a także ćwiczenia na ergometrze rowerowym. Następnie stosuje się masaż stawowy I okostnowy na okolicę stawu skokowego. Czy konieczna jest rehabilitacja torebki stawowej w stopie? Rehabilitacja po urazie I stopnia często nie jest niezbędna, czasem może być jednak zalecana przez lekarza. Usprawnianie ruchowe obejmuje ćwiczenia izometryczne, rozciągające, poprawiające stabilność stawu, pobudzające mięśnie do pracy i jednocześnie wzmacniające je. W rehabilitacji torebki stawowej w stopie korzysta się również z szerokiego wachlarzu możliwości, jakie oferuje fizykoterapia – w przypadku tego urazu dobre efekty przynosi jonoforeza, krioterapia i ultradźwięki. Jakie powikłania mogą nam grozić, jeśli zaniedbamy uraz torebki stawowej w stopie? zmiany zwyrodnieniowe, zmniejszenie stabilności stawu, większe ryzyko zapaleń torebki stawowej, ryzyko uszkodzenia innych elementów stawu. Choćby z tych powodów warto udać się do lekarza, aby fachowo ocenił staw skokowy i podjął decyzję o ewentualnym leczeniu czy rehabilitacji. Zaopatrzenie ortopedyczne W przypadku uszkodzeń torebki stawowej w stopie warto wspomóc się profesjonalnym zaopatrzeniem ortopedycznym, które Zdecydowanie wspomoże to proces powrotu do sprawności ruchowej.. Przede wszystkim utrzyma ono kończynę we właściwej pozycji i zapobiegnie niepotrzebnym ruchom w stawie. Oto przykładowe dwa produkty z naszego sklepu internetowego, które doskonale sprawdzą się w przypadku uszkodzenia torebki stawowej w stopie. Orteza stawu skokowego VeloCity Extra Support (ES) Zapewnia najwyższy poziom kontroli i dopasowania, przez co bardzo dobrze stabilizuje staw skokowy. Zastosowana w ortezie technologia R3 dba o idealną kompresję kości piszczelowej i strzałkowej. Jest lekka oraz posiada niski profil, dzięki czemu bez problemu zmieści się do sportowego obuwia. Posiada wszyte stalowe usztywnienia, które zapewniają dodatkową stabilizację. Zawiasy świetnie dopasowują się do anatomii stopy, dzięki nim możliwe jest zachowanie zgięcia podeszwowego. Z powodzeniem stosuje się ją przy skręceniach, zwichnięciach oraz przewlekłych niestabilnościach kostki. Polecana jest również jako produkt profilaktyczny dla ludzi aktywnych. Stabilizator dostępny jest w wersji na prawą i lewą nogę, w trzech rozmiarach do wyboru. Stabilizator stawu skokowego Fusiolight To nowoczesna orteza, której zadaniem (podobnie jak poprzedniego modelu) jest skuteczne podparcie i stabilizacja kontuzjowanego stawu skokowego. Charakteryzuje się lekką, otwartą konstrukcją z pianki i silikonu, dzięki czemu jej użytkowanie jest komfortowe. Wyprofilowane anatomicznie łuski ułatwiają dopasowanie się stabilizatora do stawu skokowego. Od strony wewnętrznej posiadają piankową wyściółkę, która wykonana jest z oddychającego i antybakteryjnego materiału. Chroni ona kostkę przed uderzeniami oraz zmniejsza nacisk na bolesne obszary. Silikonowe wkładki, które również są umieszczone w łusce, zapewniają odpowiednią kompresję. Dzięki podwójnym paskom na rzep można doskonale dopasować ortezę do kończyny. Pasuje na prawą i lewą nogę, występuje w trzech rozmiarach do wyboru. Wskazana jest do stosowania w łagodnych i umiarkowanych skręceniach stawu skokowego (I i II stopnia) oraz w przewlekłej niestabilności kostki. Stabilizator podudzia 03 A/B Stabilizator zapewnia leczenie czynnościowe w przypadku złamań podudzia. Orteza zabezpiecza przed ruchami odwracania i nawracania stopy. Stabilizator ma pneumatyczne komory powietrzne Duplex wspomagające redukcję obrzęku. Orteza jest profilowana więc dobrze dopasowuję się do stawu skokowego oraz podudzia. Dostępna na lewą i prawą nogę, w wersji z panelem przednim lub bez. Aircast Stabilizator stawu skokowego A60 [02T] Stabilizator zaprojektowany dla osób aktywnych fizycznie. Usztywniające łuski zostały ukształtowane pod kątem 60° w celu zapobiegania urazom stawu skokowego. Biomechaniczne testy wykazały, że kąt ten zapewnia optymalną ochronę przed skręceniami. Opatentowany materiał Breath-O-Prene utrzymuje przewiewność i wygodę, podczas gdy anatomiczna konstrukcja stabilizatora z łatwością dopasowuje się do buta sportowego i nie rozpycha go. Orteza unieruchamiająca staw skokowy AIR STIRRUP [02A/B] Ortezy Air-Stirrup posiadają anatomicznie zaprojektowane łuski połączone z opatentowanym systemem komór powietrznych Duplex™. Zintegrowane poduszki przemieszczają powietrze przy każdym kroku tworząc pulsujący ucisk oraz poprawiając krążenie krwi. Działanie to sprzyja efektywnej redukcji obrzęku oraz wspomaga proces rehabilitacji. Komory powietrzne zostały fabrycznie napompowane, aby zachować optymalną kompresję i stabilizację stawu. STABILIZATOR STAWU SKOKOWEGO AIRSPORT (02M) Pierwszy stabilizator łączący optymalne zabezpieczenie przed urazami oraz wysoki komfort użytkowania. Posiada wyprofilowane łuski usztywniające oraz obszywane poduszki powietrzne tworzące masujący ucisk. Dodatkową kompresję i stabilizację zapewnia specjalny pasek umieszczany wokół ścięgna Achillesa. Stabilizator zakłada się w łatwy i szybki sposób wsuwając go na stopę jak skarpetkę. Przeznaczony do leczenia urazów dla osób aktywnych. Stabilizator Pro Speed Pro firmy DonJoy, Specjalnie zaprojektowany by sprostać najwyższym wymaganiom, jakie stawiają sportowcy na całym świecie. Dzięki nowej ulepszonej konstrukcji pasuję do wszystkich rodzajów obuwia; także sportowego. Orteza zawiera wyjmowane obustronne elementy usztywniające wbudowane wewnątrz stabilizatora, a cała konstrukcja stabilizatora jest wykonana z wytrzymałego nylonu balistycznego 800D. Wskazany przy przewlekłej niestabilności skręcenia stawu skokowego. Aircast AIRSELECT ELITE [01EP] Jest alternatywą dla tradycyjnego opatrunku gipsowego w leczeniu najpopularniejszych schorzeń stawu skokowego. But ortopedyczny Aircast AIRSELECT ELITE skuteczne wspiera leczenie urazów oraz wspomaga leczenie pooperacyjne. Najlżejszy na rynku but z pełną ramą. Specjalne otwory poprawiają wentylacje. Orteza jest lekka i wygodna w użytkowaniu. Technologia Duplex polegająca na zastosowaniu komór powietrznych zapewnia odpowiednią kompresją podczas chodzenia. Zintegrowany system pompujący z obrotowym pokrętłem wyboru komory, pozwala dostosować ortezę w optymalny sposób. Przyjęte rozwiązanie pozwala na 3 krotnie szybsze zniwelowanie obrzęku, zmniejszenie bólu i przyspieszenie leczenia. Opatentowana konstrukcja podeszwy zapewnia amortyzację, która zmniejsza obciążenie pięty i pomaga zapobiegać wstrząsom związanym z uderzeniami stopy o podłoże. Technologia SoftStrike [wypełnione powietrzem podeszwa] amortyzuje i rozprasza wstrząsy podczas chodzenia. Uniwersalna – pasuje na prawą i lewą nogę u większości dorosłych pacjentów. Dostępna w pięciu rozmiarach. But ortopedyczny Aircast Achilles Walker [01EP+01K] Zaprojektowana do leczenia pooperacyjnego przy rekonstrukcji ścięgna Achillesa. Orteza może zostać dopasowana natychmiast po operacji. Lekka i wygodna w użytkowaniu, a za pomocą systemu komór powietrznych stabilizuje staw oraz redukuje obrzęk. Do regulacji wysokości pięty w Achilles Walker służą specjalnie zaprojektowane podkładki, za pomocą których dopasowuje się otrezę pod stopę pacjenta. Dodanie trzech podkładek pozwala uzyskać podniesienie piety o kąt 22 stopni, dwie podkładki podnoszą piętę do poziomu 16 stopni, a jedna podkłada o 10 stopni. Technologia Duplex polegająca na zastosowaniu komór powietrznych zapewnia odpowiednią kompresją podczas chodzenia. Zintegrowany system pompujący z obrotowym pokrętłem wyboru komory, pozwala dostosować ortezę w optymalny sposób. Przyjęte rozwiązanie pozwala na 3 krotnie szybsze zniwelowanie obrzęku, zmniejszenie bólu i przyspieszenie leczenia. Opatentowana konstrukcja podeszwy zapewnia amortyzację, która zmniejsza obciążenie pięty i pomaga zapobiegać wstrząsom związanym z uderzeniami stopy o podłoże. Technologia SoftStrike [wypełnione powietrzem podeszwa] amortyzuje i rozprasza wstrząsy podczas chodzenia. Dostepna na prawą lub lewą nogę, w pięciu rozmiarach. Aircast AIRSELECT STANDARD [01EF] Jest alternatywą dla tradycyjnego opatrunku gipsowego w leczeniu najpopularniejszych schorzeń stawu skokowego. But ortopedyczny Aircast AIRSELECT STANDARD skuteczne wspiera leczenie urazów oraz wspomaga leczenie pooperacyjne. Orteza jest lekka i wygodna w użytkowaniu. Znacznie bardziej higieniczna od tradycyjnego opatrunku gipsowego. Komfort użytkowania zapewnia wysokiej jakości tworzywo oraz unikatowy system dwóch komór powietrznych skutecznie wspomaga leczenie. Technologia SoftStrike [wypełnione powietrzem podeszwa] amortyzuje i rozprasza wstrząsy podczas chodzenia. Uniwersalna – pasuje na prawą i lewą nogę u większości dorosłych pacjentów. Dostępna w pięciu rozmiarach. Aircast AIRSELECT SHORT [01ES] Orteza zaprojektowana specjalnie do leczenia urazów stopy. Dzięki okładzinie piankowej i komorom powietrznym orteza zapewnia komfort użytkowania oraz skuteczną redukcję obrzęku. Polecana również dla pacjentów, którzy nie mogą nosić standardowej ortezy. Trwała, półsztywna konstrukcja buta zapewnia optymalna stabilizację podczas do. But ortopedyczny Aircast AIRSELECT Short zawiera wbudowaną pompkę do dopasowania ucisku komór powietrznych. Technologia SoftStrike [wypełnione powietrzem podeszwa] amortyzuje i rozprasza wstrząsy podczas chodzenia. Kołyskowa podeszwa wykonana jest z gumy zapobiegając poślizgnięciu podczas chodzenia. Uniwersalna – pasuje na prawą i lewą nogę u większości dorosłych pacjentów. Dostępna w czterech rozmiarach. XcelTrax Orteza Stopowo-Goleniowa Lekka konstrukcja oraz unikalny, wyprofilowany szkielet ortezy pozwala modyfikować siłę nacisku na miejsce urazu zarówno w obrębie kostki jak i podudzia. Anatomiczna konstrukcja rozpórek pozwala na idealne dopasowanie ortezy do nogi. XcelTrax But ortopedyczny - prezentujemy gamę niedrogich i wszechstronnych ortez do chodzenia z serii XCELTRAX znanej marki Procare. Lekka konstrukcja oraz unikalny, wyprofilowany szkielet ortezy pozwala modyfikować siłę nacisku na miejsce urazu zarówno w obrębie kostki jak i podudzia. Anatomiczna konstrukcja rozpórek pozwala na idealne dopasowanie ortezy do nogi. Wbudowana pompka umożliwia łatwe nadmuchanie i dopasowanie pneumatycznej wkładki do nogi pacjenta. But posiada zewnętrzną podeszwę absorbującą wstrząsy, co pomaga zmniejszyć siły działające na piętę podczas chodzenia minimalizując bóle w stawach i w miejscu urazu. Dostępna w pięciu rozmiarach. MiniTrax Orteza stawu skokowego. Idealne rozwiązanie dla najmłodszych pacjentów. Jego oryginalny wygląd sprawia, że noszenie butów staje się dla dziecka mniej traumatycznym przeżyciem. Opaska na kostkę Malleoforce Cechy i zalety opaski: anatomiczne ukształtowanie wkładek silikonowych chroni kostkę, anatomiczny kształt profilu pięty zapewnia wsparcie i prawidłowe dopasowanie, prawidłowy kąt zgięcia stawu skokowego jest zintegrowany projektem dzianiny do idealnego dopasowania, miękka dzianina nie utrudnia zgięcia stawu skokowego. Ból stopy często wskazuje na przyczyny miejscowe, czyli związane z samą stopą, jednak w niektórych przypadkach, jest objawem choroby ogólnoustrojowej, często bardzo poważnej. Dolegliwości bólowe mogą osiągać różne natężenie – od nieznacznego dyskomfortu, po silny ból, który całkowicie uniemożliwia normalne funkcjonowanie. Skąd bierze się silny, rwący ból w stopie? Jak leczyć tą przypadłość? Spis treści: Jakie struktury są najbardziej narażone i mogą powodować ból stopy? Co powoduje ból stóp? Przyczyny w zależności od źródła dolegliwości Wynikające od kostki Wywołane problemami w strukturze pięty Ze względu na problemy ze śródstopiem Umiejscowione w obszarze od palców Pozostałe przyczyny, których nie można sklasyfikować Diagnoza i określenie źródła bólu. Jakie badania należy wykonać? Jak leczyć ból stopy? Leczenie przez odpoczynek – na opuchnięte stopy i przeciążenie Ćwiczenia rozluźniające i wzmacniające Refleksoterapia i akupresura – lecznicze masowanie stóp Leczenie farmakologiczne – środki NLPZ i maści przeciwbólowe Zimne okłady Stabilizacja stopy Kiedy należy udać się do lekarza? Jak anatomiczna budowa może wpłynąć na ból stopy? Budowa stopy, która w praktyce stanowi podporę dla całego ciała, jest związana właśnie z funkcją, którą pełni. w pierwszej kolejności, warto przyjrzeć się palcom. Palce u nóg są znacząco uwstecznione, względem palców dłoni – są krótsze, a ich ruchomość jest wyraźnie mniejsza. Wynika to z faktu, że ich rola ogranicza się wyłącznie do funkcji podporowej. Kolejna część stopy sklepienie, podłużne i poprzeczne. Obszary te są tworzone przez kości stopy, mięśnie w stopie i więzadła. Sklepienia sprawiają, że podeszwa stopy, w swojej środkowej części, jest odciążona. Sama podeszwa jest pokryta tkanką łączną i tłuszczową. w ten sposób wytwarzana jest amortyzacja. Pod warstwą amortyzującą znajduje się rozcięgno podeszwowe. Łączy ono łuki sklepienia podróżnego i w ten sposób nie dopuszcza do jego spłaszczenia. Kości w stopie należy podzielić na stęp, śródstopie i kości palców. Stęp dzieli się na kość piętową i skokową, które tworzą szereg bliższy, oraz na kość sześcienną i 3 kości klinowate – szereg dalszy. Między rzędami kości znajduje się kość łódkowata. Śródstopie składa się natomiast z 5 kości. Anatomia stopy uwzględnia także tkanki miękkie – mięśnie i ścięgna w stopie. Jest to złożony układ, który należy dzielić na mięśnie grzbietu i podeszwy. Stawy w stopie dzielą się na stawy: skokowo-goleniowy, międzystępowe, śródstopno-paliczkowe, śródstopno-stępowe, międzypaliczkowe. Skomplikowana budowa stopy ma związek nie tylko z koniecznością przenoszeni ciężaru ciała, ale także z szerokim zakresem ruchu. Jednocześnie sprawia to, ze boląca stopa wymaga szczegółowej diagnostyki, bowiem źródłem dolegliwości może być każdy obszar anatomiczny – palce, śródstopie, stęp i pięta. Dlaczego bolą stopy? Przyczyny zależą konkretnie od obszaru, w którym dochodzi do uszkodzenia, deformacji lub stanu chorobowego Niezwykle trudno określić jednoznacznie skąd bierze się ból stóp. Przyczyny mogą być bardzo różne i dotykać wielu obszarów struktury stopy jednocześnie. Inne źródło ma ból w stopie po wewnętrznej stronie, a inne – ból w stopie po zewnętrznej stronie. Niektóre osoby odczuwają ból na środku stopy, który nasila się podczas chodzenia. W takim przypadku, podejrzenie pada zwykle na uraz stopy, zwłaszcza gdy dolegliwościom bólowym towarzyszy opuchlizna. Należy jednak wyraźnie podkreślić, że kontuzja stopy nie jest jedyną przyczyną dolegliwości. O czym świadczy ból kości w stopie, a o czym ból podeszwy stopy? Na co wskazuje kłucie w stopie? Skąd bierze się ból w stopie z boku i ból pod stopami? Czy jednoczesny ból lewej i ból prawej stopy świadczy o chorobie? Przyczyny mogą mieć charakter miejscowy lub ogólnoustrojowy. 1. Przyczyny wynikające od kostki Bolące kostki u nóg to wyjątkowo uporczywa dolegliwość, bowiem ból może pojawiać się zarówno w spoczynku, jak i podczas chodzenia. Wbrew pozorom, skręcenie stopy to tylko jedna z wielu możliwych przyczyn. Najczęściej, za wystąpienie dolegliwości odpowiadają następujące czynniki: urazy (złamanie, skręcenie, zwichnięcie stopy) – ze względu na skomplikowaną budowę i pełnioną funkcję, stopa jest narażona na wiele urazów. W takim przypadku, ból nasila się przy chodzeniu. Złamanie stopy właściwie uniemożliwia podparcie ciała kontuzjowaną kończyną. Osoba, która doznała urazu, odczuwa silny ból w kostce, a zależnie od rozległości kontuzji, ból może pojawić się także po wewnętrznej i po zewnętrznej stronie. Towarzyszy temu spuchnięta kostka. Ból kostki bez opuchlizny wskazuje na przyczynę inną niż uraz (np. na przewlekłą niewydolność żylną) – zwichnięta, skręcona czy złamana stopa prawie zawsze jest opuchnięta; zapalenie ścięgna Achillesa – najczęstszą przyczyną tej dolegliwości jest uraz ścięgna, będący następstwem znacznego przeciążenia. Objawem jest silny ból pod łydką, który nieco ustępuje po wpływem aktywności; nadwyrężenie i/lub przeciążenie – następstwem zbyt intensywnego treningu może być ból pod stopą. Poduszka, tworzona przez tkankę łączną i tłuszczową, pełni funkcję amortyzującą, jedna nie jest w stanie całkowicie chronić struktury stopy przed nadmiernym przeciążeniem. 2. Przyczyny wynikające od pięty Ból w pięcie może być wyjątkowo uporczywy. Boląca pięta przy chodzeniu może znacząco ograniczyć normalną aktywność, a w skrajnych przypadkach – całkowicie uniemożliwić wykonywanie codziennych czynności. Czym spowodowany jest ból stopy od spodu w obszarze pięty? najczęstsze przyczyny to: zapalenie powięzi podeszwy – tego typu zapalenie stopy zwykle pojawia się w następstwie zbyt intensywnego treningu. Chory odczuwa ból pięty i ból podeszwy stopy. Dolegliwości ze strony powięzi to częste przyczyny bólu pod stopami u biegaczy, ale nie tylko. Ból pojawia się podczas uprawiania sportu, po długim chodzeniu, w trakcie długiego stania i po długim spoczynku; ostroga piętowa – ostroga na stopie to narośl kostna (spowodowana przewlekłym stanem zapalnym rozcięgna podeszwowego), która początkowo sprawia ból wyłącznie przy chodzeniu. W miarę postępu schorzenia, dolegliwości nasilają się i są odczuwane przez cały czas, także w nocy; kamienne krwiaki – to twarde struktury w obszarze warstwy amortyzującej, które najczęściej powstają w następstwie stłuczenia; urazy – ból pięty z boku od wewnętrznej strony lub od spodu, może wskazywać na obicie. Jeżeli pojawia się silny obrzęk, a sam ból jest trudny do zniesienia, mogło dojść do złamania. Przyczyną bólu może być też przeciążenie, którego skutkiem jest naciągnięte ścięgno w stopie. Leczenie uchroni przed pogłębianiem się kontuzji; odciski, nagniotki i modzele – powstają w wyniku przewlekłego ucisku, np. w wyniku noszenia niedopasowanego obuwia lub występujących deformacji stopy. Wywołują ból stopy przy chodzeniu lub po bieganiu. Jeżeli dolegliwości pojawiają się także w spoczynku, wskazuje to na rozwijający się stan zapalny. Zdarza się, że badania obrazowe nie wykazują żadnych nieprawidłowości w obszarze pięty. W takim przypadku, prawdopodobny jest ból pięty od kręgosłupa. 3. Przyczyny mające swoje źródło w śródstopiu Ból w śródstopiu często wskazuje na znaczne przeciążenie tego obszaru lub na poważniejszy uraz. Zdarza się jednak, że ból kości śródstopia wskazuje na rozwijający się stan zapalny. Najczęstsze przyczyny dolegliwości to: przeciążenie – ból pojawiający się przy chodzeniu, którego intensywność zmniejsza się podczas spoczynku, może być wynikiem nadmiernej aktywności sportowej, ale nie tylko. Przeciążenie może też wynikać z niewłaściwie dobranego obuwia, które nie zapewnia wystarczającej amortyzacji, jak i z nadwagi lub otyłości. Ból grzbietu stopy u dziecka często pojawia się w następstwie wzmożonej aktywności, ale może też wynikać z postępującego procesu wzrostu; uraz – śródstopie narażone jest nie tylko na stłuczenia, ale także na skręcenia, zwichnięcia, pęknięcia i złamania. Złamanie kości śródstopia objawia się nie tylko silnym bólem i obrzękiem, ale także krwiakiem. W przypadku stłuczenia, najczęściej pojawia się ból śródstopia od góry; zapalenie trzeszczek – w tym przypadku, ból narasta stopniowo. W początkowej fazie, dolegliwości są nieznaczne. Finalnie, przyjmują formę rwącego bólu. 4. Przyczyny wynikające od palców Ból palców u nóg może mieć wiele przyczyn. Często, dolegliwości bólowe nie mają poważnego podłoża, zdarza się jednak, że bolące palce u nóg są jednym z symptomów bardzo poważnego schorzenia. Mówiąc o najczęstszych przyczynach bólu, zlokalizowanego w obszarze palców stopy, należy wskazać na następujące choroby i stany: dna moczanowa – jest to choroba przewlekła, mająca związek z zaburzeniami przemiany materii. Objawia się zniekształceniem stawów i silnym bólem. Pierwsze objawy najczęściej dotyczą małych stawów, w tym stawu śródstopno-paliczkowego. Pojawia się wówczas charakterystyczny ból podeszwy przy palcach; metatarsalgia Mortona – pod tą nazwą kryje się zespół bólowy obszaru palca stopy, wywołany zmianami zwyrodnieniowymi. Objawia się jako ostry ból palców; haluks i palec młotkowaty – haluks objawia się niewłaściwym odchyleniem palucha względem kolejnego palca, co powoduje silny ból dużego palca w stopie. Palec młotkowaty jest deformacją, która skutkuje przykurczem zgięciowym palca; wrastający paznokieć – najczęściej jest wynikiem nieprawidłowego przycinania paznokci lub noszenia ciasnego obuwia. Początkowo, powoduje dyskomfort, który z czasem przeistacza się w silny ból; paluch biegacza – choroba ta wynika z nadmiernego obciążania stawu palucha. Objawem jest silny ból, który może nawet uniemożliwiać chodzenie; uraz – dolegliwości bólowe, którym towarzyszy obrzęk, mogą być następstwem skręcenia, zwichnięcia lub złamania. Jednym z powikłań urazu może być zapalenie pochewki ścięgna w stopie; odciski – zbyt ciasne lub źle dopasowane obuwie, jak i nieprawidłowy rozkład masy (związany z deformacjami), może doprowadzić do wystąpienia bolesnych odcisków i nagniotków. 5. Przyczyny bólu, których nie można zaklasyfikować lub pasują do pozostałych Zdarza się, że ból nie ma bezpośredniego związku ze stopą ani nie wynika z urazu. Piekące stopy zwykle mają związek z odparzeniem (w takiej sytuacji, zwykle pojawiają się też spuchnięte stopy). Odparzenie stopy wynika z jej przegrzania, a pieczenie jest podstawowym objawem takiego stanu. Odparzone stopy można też rozpoznać po wyraźnie zaczerwienionej i przekrwionej skórze. W niektórych przypadkach, ból podbicia w stopie (lub innego obszaru), stanowi objaw bardzo poważnego schorzenia. w tym miejscu należy wskazać na następujące choroby: cukrzyca – stopa cukrzycowa to poważne powikłanie tej choroby. W jej przebiegu, zmniejsza się ukrwienie stopy, co skutkuje wystąpieniem owrzodzenia, utrudnionym gojeniem ran, deformacją i postępującym procesem martwiczym. Zmiany zwyrodnieniowe w stopie czasami są tak duże, że uniemożliwiają chodzenie; neuropatia – w przebiegu schorzenia dochodzi do uszkodzenia nerwów; deformacja stopy – płaskostopie i stopa wydrążona to najczęstsze deformacje tego obszaru. Zniekształcenie struktur kostnych może powodować ból w stopie z przodu, dolegliwością może być też objęta górna część. Uczucie bólu często wywołuje także niewłaściwy rozkład masy; zapalenie stawów stopowych – stan zapalny chrząstki stawowej najczęściej jest objawem chorób szkieletu, jak osteoporoza, oraz schorzeń autoimmunologicznych, jak toczeń rumieniowaty i RZS. Postępujące zwyrodnienie w stopie dodatkowo nasila dolegliwości. Diagnoza i badania Aby rozpoznać przyczynę bólu stopy, w pierwszej kolejności należy udać się do lekarza rodzinnego. Przeprowadzony zostanie wywiad z pacjentem i badanie fizykalne, na podstawie którego chory zostanie skierowany do właściwego specjalisty. Biorąc pod uwagę złożoną etiologię bólu stopy (przyczyny szkieletowe, urazy, choroby ogólnoustrojowe i autoimmunologiczne), nie może być wskazany jeden właściwy lekarz od stóp. Jeżeli w pierwszym kontakcie, u chorego rozpoznane zostaną przyczyny kostne lub uraz, zostanie skierowany do ortopedy. Jeżeli podejrzenie padnie na choroby neurologiczne, najczęściej wystawiane jest skierowanie do reumatologa. Gdy chory ma zdiagnozowaną cukrzycę, właściwym specjalistom będzie diabetolog, często także chirurg specjalizujący się w leczeniu ran przewlekłych. Modzelami, odciskami, nagniotkami i wrastającym paznokciem zajmie się podolog, ale gdy te wymagają usunięcia zabiegowego, nie obejdzie się bez interwencji chirurgicznej. W rozpoznaniu przyczyny bólu, istotną rolę odgrywają badania obrazowe – USG stopy (gdy podejrzewany jest uraz tkanek miękkich), RTG stopy (czyli prześwietlenie stopy) i TK (badanie komputerowe stóp). Jeżeli zajdzie taka konieczność, zlecone zostaną badania laboratoryjne – krwi i moczu. Leczenie zachowawcze i domowe sposoby na złagodzenie bólu w kolanach Gdy bolą stopy, należy podjąć zdecydowane działania. Domowe sposoby na ból stóp pomogą, jeżeli przyczyna nie wymaga interwencji lekarskiej. Mogą też stanowić uzupełnienie właściwego leczenia. Lekarze mawiają, że “nie ma leczenia bez odciążenia”. Oznacza to, że rekonwalescencja będzie postępować tylko pod warunkiem, że chory nie zaniedba odpoczynku, bez względu na to, czy przyczyną bólu jest uraz, naciągnięte ścięgno czy zapalenie ścięgna w stopie. Jak leczyć dolegliwości bólowe? Poza odpoczynkiem, warto zastosować jedną z opisanych niżej metod. 1. Ciepła kąpiel z dodatkiem soli Epsom Puchnące stopy i opuchnięte kostki nóg często wskazują na przeciążenie. W takim przypadku, pomocna okaże się sól Epsom, zawierająca magnez, miedź i siarkę. Związek ten wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwgrzybicze i przeciwzapalne. Oprócz tego, świetnie koi spuchnięte stopy. Aby przygotować kąpiel z solą Epsom, do wanny ciepłej wody wystarczy dodać dwie szklanki soli. Gdy całkowicie rozpuści się w wodzie, możemy wejść do wanny. Kąpieli zażywamy przez ok. 20 min. 2. Ćwiczenia na stopy, które bolą, ale pozwalają na wykonywanie treningu Ćwiczenia stóp mają działanie wzmacniające i rozciągające. Stanowią nieodłączny element rehabilitacji po złamaniu kości śródstopia i po innych poważnych urazach. Gdy stopa wciąż jeszcze nie jest całkiem stabilna, pomocna okaże się elastyczna opaska na stopę. Uwaga – opaska uciskowa na stopę nie jest zamiennikiem opaski elastycznej! 1. Zwijanie palcami ręcznika Jest to niezwykle pomocne ćwiczenie, gdy ból zlokalizowany jest w palcach lub w łuku stopy. Dla prawidłowego działania należy wykonać 3 serie, 10 powtórzeń każdego. Jak prawidłowo wykonać taki trening? na podłodze układamy mały ręcznik, zajmujemy pozycję siedzącą i zaczynamy zwijać ręcznik, wykonując ruch wyłącznie palcami, rozwijamy ręcznik w ten sam sposób. 2. Zataczanie okręgów stopą Bardzo dobre ćwiczenie, które uelastycznia i wzmacnia mięśnie, jednocześnie pomagając zwalczyć ból w kostce. W przypadku takich ćwiczeń, należy wykonać 3 serie, po 20 powtórzeń. Jak prawidłowo wykonać te ćwiczenie? siadamy na krześle i unosimy nogę, prostując ją w kolanie, stopą zataczamy koła, wykonując ruch kostką, wykonujemy 10 powtórzeń w jedną stronę i 10 w drugą stronę. 3. Wykrok z jednoczesnym wchodzeniem na palce Trening, który skutecznie wzmacnia stopę i powoduje rozciąganie mięśni. Wykonywane ćwiczenie pomaga łagodzić ból pięty, śródstopia i palców. W tym przypadku ćwiczenie wykonujemy tylko w 2 seriach po 10 powtórzeń każde. Jak prawidłowo wykonać takie ćwiczenie? stajemy w pozycji wyprostowanej, w miejscu, w którym znajdziemy punkt podparcia, unosimy palce i śródstopie, przenosząc ciężar na stopę, opuszczamy palce, następnie stajemy na nich, przenosząc ciężar ciała. 3. Masaż stóp Refleksoterapia stóp (czyli masaż stymulujący określone punkty) i akupresura (leczenie naciskiem) to zabiegi, które przynoszą istotną ulgę w bólu, ale muszą być wykonane przez specjalistów. Nie znaczy to jednak, że w warunkach domowych, nie da się przeprowadzić skutecznego masażu stóp. Pomocna będzie specjalna rolka z wypustkami, która uwalnia punkty spustowe, rozluźnia mięśnie i pobudza układ krążenia. Masowanie stóp z użyciem rolki należy wykonywać nie częściej niż co 2 dni. 4. Leczenie farmakologiczne Bez względu na to, czy odczuwamy ból lewej stopy czy prawej stopy, istotną ulgę może przynieść leczenie farmakologiczne. Co na bolące stopy okaże się najlepsze? Istotną ulgę mogą przynieść ogólne leki przeciwbólowe, należy natomiast pamiętać, że tabletki czy kapsułki nie działają natychmiast (zwykle po 15-25 minutach) i mogą obciążać układ pokarmowy. Lepiej sprawdzą się środki miejscowe, które należy wcierać w miejsce występowania bólu. Maści i żele należy podzielić na miejscowe środki przeciwbólowe i przeciwzapalne (wszystkie leki z grupy NLPZ), a także na środki rozgrzewające lub chłodzące. Przeciwbólowa maść na bolące stopy może zawierać naproksen, ibuprofen lub diklofenak. Takie środki należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty (zwykle 2 razy dziennie, do czasu ustania objawów). Maść na ból śródstopia (lub innego obszaru) o działaniu rozgrzewającym wywiera wpływ na końcówki układu nerwowego, doprowadzając do rozproszenia impulsów nerwowych. Oprócz tego, rozszerza naczynia krwionośne. Takie środki najczęściej zawierają kapsaicynę, mentol i kamforę. Częstym dodatkiem jest też czarci pazur. Natomiast maści chłodzące najczęściej zawierają eukaliptus. Takie środki są szczególnie pomocne przy urazach i stłuczeniach, także gdy bólowi towarzyszy zasinienie. 5. Zmiana obuwia Gdy ból wywołują odciski, najczęściej winne jest źle dopasowane obuwie. Jak dobrać buty? To proste – nie mogą być ciasne ani zbyt duże. Aby stopa miała odpowiednią swobodę, but musi o 5 mm dłuższy od stopy. Należy też zwrócić uwagę na przeznaczenie butów – inne będą buty do biegania, a inne do chodzenia po nawierzchni twardej i gruntowej. 6. Okłady z lodu Okłady z lodu zmniejszają obrzęk, łagodzą ból i stan zapalny. Są szczególnie przydatne, gdy ból jest następstwem urazu. W takim przypadku, liczy się czas reakcji – im szybciej zastosujemy okład, tym lepiej. Aby wykonać zimny kompres, kostki lodu należy umieścić w foliowym worku lub w specjalnym termoforze. Lniana ściereczka nie sprawdzi się w tym przypadku – lód dość szybko ulega rozpuszczeniu. Okład należy przykładać do bolącego miejsca przez 15 min. Zabieg powtarzamy minimum 2 razy dziennie. 7. Stabilizacja stopy Urazy mechaniczne doprowadzają do naruszenia struktur kostnych i tkanek miękkich. W rezultacie, stawy stopy tracą stabilność. Właśnie w takim przypadku, uzasadnione jest stosowanie usztywnienia, które przyspiesza proces rekonwalescencji. W przypadku niegroźnych urazów, dobrze sprawdzi się nawet najprostszy stabilizator na stopę. Jeżeli jednak ból i obrzęk zaczyna się nasilać, warto udać się do lekarza. Takie objawy wskazują na poważny uraz, który może wymagać skuteczniejszego usztywnienia (szyna lub orteza na stopę). Kiedy konieczna będzie wizyta u lekarza? Domowe metody są skuteczne, gdy doszło do niegroźnego przeciążenia lub lekkiego urazu. Ból stopy nie powinien być jednak ignorowany. Konsultacji z lekarzem wymaga każdy przypadek dolegliwości bólowych, występujących u osób ze stwierdzoną cukrzycą. Oprócz tego, interwencja lekarska jest konieczna, gdy pojawiają się następujące objawy: ból o znacznym natężeniu, uniemożliwiający chodzenie, któremu towarzyszy drętwienie i mrowienie, otwarta rana, zwłaszcza gdy wydobywa się z niej treść ropna, wyraźne ocieplenie stopy, zaczerwienienie skóry, tkliwość, gorączka powyżej 38 st. (oznaki infekcji), obrzęk, który nie ustępuje po 5 dniach. Często zdarza się, że przyczyny stopy są błahe i niegroźne, nie oznacza to jednak, że może być ignorowany. Jeżeli jednak ból jest objawem poważnego stanu, w skrajnych przypadkach, konsekwencją zaniedbania może być amputacja stopy lub nawet śmierć. Bibliografia Janina Sokołowska-Pituchowa ; “Anatomia człowieka” ; PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa, 8, 2019 DiGiovanni Christopher W., Justin Greisberg ; “Stopa i staw skokowo-goleniowy” ; Core knowledge in orthopaedics, Wrocław, 2010 William C Krauss ; “Image Diagnosis: Foot Pain and Fever” ; Perm J. 2012 Summer; 16(3): 66. Jan Dobrogowski, Julian Dutka ; “Leczenie przewlekłego bólu w narządzie ruchu” ; Nowa Medycyna 2/2003 Agata Ciemiecka , Katarzyna Bażant , Krzysztof Bryłka , Paweł Kołodziejski ; “Krioterapia miejscowa i jej zastosowanie w rehabilitacji stopy” ; Praktyczna Fizjoterapia, Z praktyki gabinetu, NR 89 (Grudzień 2017) Stopa to końcowa część kończyny dolnej, która pełni funkcję lokomocyjną oraz podporowo-nośną. Zbudowana jest ona z licznych – bo aż kilkudziesięciu – kości oraz wielu mięśni i więzadeł. Jaka jednak jest dokładna budowa stopy i jakie choroby mogą obejmować tę właśnie część ludzkiego ciała? Stopa to organ, który występuje wyłącznie u naczelnych. Mają ją więc również – poza człowiekiem – małpy człekokształtne, u których jej budowa jest jednak nieco inna, dlatego z całą pewnością można powiedzieć, iż ludzka stopa jest tworem unikatowym. Sam Leonardo da Vinci mawiał, że „ludzka stopa jest machiną o mistrzowskiej konstrukcji oraz dziełem sztuki” – tak jak z drugą częścią jego tezy można polemizować, tak zdecydowanie trzeba zgodzić się z tym, iż budowa stopy jest niezwykle skomplikowana. Spis treściStopa: częściStopa: stępStopa: śródstopieStopa: palce stopyStopa: stawy i więzadłaStopa: mięśnieStopa: unaczynienieStopa: unerwienieStopa: choroby i ich wykrywanie Stopa: części W obrębie stopy ogólnie wyróżnia się trzy jej części, którymi są: śródstopie, stęp, palce stopy. Ogólnie można powiedzieć, że budowa stopy jest zdecydowanie bardziej skomplikowana, niż można by tylko przypuszczać – w obrębie jednej tylko stopy znajduje się aż 26 różnych kości. Stopa: stęp Do kości stępu zaliczane są następujące struktury: kość skokowa, kość piętowa, kość łódkowata, kość sześcienna, kości klinowate (przyśrodkowa, pośrednia oraz boczna). Kość skokowa ma trzy części, którymi są trzon, szyjka oraz głowa. W dolnej części trzonu kość skokowa łączy się z inną kością stępu – kością piętową, głowa kości skokowej łączy się zaś od przodu z kością łódkowatą, od dołu natomiast z kością piętową. Kość piętowa zaliczana jest do największych kości stępu. Posiada ona wyrostek, który określany jest jako podpórka kości skokowej – znajduje się na nim powierzchnia stawowa środkowa. Na powierzchni tylnej kości piętowej wyróżnić można guza piętowego. Na jej powierzchni dolnej znajdują się zaś dwa wyrostki – boczny oraz przyśrodkowy. Istotna jest również powierzchnia boczna kości piętowej, ponieważ to na niej znajduje się bloczek strzałkowy – pod nim oraz nad nim zlokalizowane są natomiast bruzdy mięśni strzałkowych. Kość łódkowata zlokalizowana jest pomiędzy kością skokową a kościami klinowatymi. Przednia powierzchnia tej kości ma połączenie z kośćmi klinowatymi, tylna z kolei łączy się z głową kości skokowej. Położona ona jest po przyśrodkowej stronie stopy (tzn. bliżej środkowej linii ciała). Kość sześcienna zlokalizowana jest w bocznej części stępu. Od tyłu łączy się ona z kością piętową, od strony przyśrodkowej z kością łódkowatą oraz klinowatą boczną, od przodu zaś z IV i V kością śródstopia. Kości klinowate znajdują się ku przodowi od kości łódkowatej. Kość klinowata przyśrodkowa łączy się z I i II kością śródstopia oraz z kością klinowatą pośrednią. Kość klinowata boczna łączy się z III kością śródstopia, kość klinowata pośrednia jest zaś najmniejsza i przylega ona do kości łódkowatej, pozostałych klinowatych oraz do II kości śródstopia. Stopa: śródstopie Kości śródstopia wyróżnia się pięć. Posiadają one trzy części, którymi są: podstawa, trzon, głowa. Podstawy kości śródstopia łączą się z kością sześcienną oraz kośćmi klinowatymi, ich głowy natomiast przylegają do kości palców stopy. Mają one różną długość. Najdłuższą z nich jest druga kość śródstopia. Charakterystyczna jest także budowa piątej kości śródstopia, która posiada na swojej powierzchni guzowatość. Stopa: palce stopy W obrębie stopy, jak wiadomo, prawidłowo znajduje się pięć palców. Paluch stopy posiada dwa paliczki: bliższy i dalszy, ich funkcja jest wyjątkowo ważna, ponieważ to one zapewniają stopie podporę. Pozostałe cztery palce stopy mają natomiast po trzy paliczki, którymi są paliczek bliższy, środkowy i dalszy. Stopa: stawy i więzadła Stopa posiada liczne połączenia stawowe – występują one zarówno pomiędzy znajdującymi się w jej obrębie kośćmi, jak i pomiędzy kośćmi stopy a pozostałymi kośćmi wchodzącymi w skład kończyny dolnej. Przede wszystkim warto tutaj wymienić: staw skokowo-goleniowy: w jego skład wchodzą bloczek kości skokowej, kość piszczelowa oraz obie kostki; jest to staw zawiasowy, który wzmocniony jest przez więzadła: poboczne przyśrodkowe oraz poboczne boczne, staw skokowo-piętowo-łódkowy: tworzony przez kość skokową, piętową i łódkową, w którym ogólnie wyróżnia się dwa stawy: staw skokowo-piętowy (wzmacniany przez więzadła skokowo-piętowe tylne, przyśrodkowe i przednie, boczne oraz międzykostne) oraz staw skokowo-piętowo-łódkowy (wzmacniany przez więzadła piętowo-łódkowe podeszwowe, więzadło skokowo-łódkowe i więzadło piętowo-łódkowe), staw piętowo-sześcienny: stanowi on połączenie pomiędzy kością piętową i sześcienną, wzmacniają go więzadła piętowo-sześcienne, piętowo-sześcienne grzbietowe, podeszwowe długie oraz więzadło piętowo-sześcienne podeszwowe, staw klinowo-łódkowy: w jego skład wchodzą kości klinowate oraz kość sześcienna, wzmacniają go więzadła klinowo-łódkowe: międzykostne, grzbietowe i podeszwowe, stawy międzyklinowe: połączenia pomiędzy poszczególnymi kośćmi klinowatymi, które są wzmocnione więzadłami międzyklinowymi grzbietowymi, podeszwowymi i międzykostnymi, stawy śródstępno-śródstopne: połączenia kości klinowatych i sześciennej z kośćmi śródstopia, czynnościowo ogólnie uznaje się za jeden staw, który jest wspierany przez więzadła stępowo-śródstopne grzbietowe podeszwowe i więzadła klinowo-śródstopne międzykostne, stawy międzyśródstopne: zlokalizowane są pomiędzy kośćmi śródstopia, a dokładniej pomiędzy drugimi a piątymi z nich, w ich obrębie istnieją więzadła śródstopne grzbietowe, podeszwowe i międzykostne stawy śródstopno-paliczkowe: połączenia pomiędzy paliczkami bliższymi palców stopy a głowami kości śródstopia, które są wzmocnione dzięki więzadłom pobocznym podeszwowym i poprzecznym, stawy międzypaliczkowe stopy: zlokalizowane pomiędzy paliczkami palców stopi i wzmocnione więzadłami pobocznymi i podeszwowymi. Stopa: mięśnie Zapewne nie budzi większego zdziwienia to, że w obrębie stopy wyróżnia się nie tylko dużą ilość struktur kostnych, ale i wiele różnych mięśni. Ogólnie mięśnie stopy dzieli się na mięśnie grzbietu stopy oraz mięśnie podeszwy stopy – pierwsze z wymienionych unerwione są przez nerw strzałkowy głęboki, drugie zaś przez nerw piszczelowy. Do grupy mięśni grzbietu stopy zaliczane są następujące mięśnie: mięsień prostownik krótki palców, mięsień prostownik krótki palucha. Mięśnie podeszwy stopy dzieli się zaś na trzy grupy – są nimi mięśnie wyniosłości przyśrodkowej, mięśnie wyniosłości pośredniej oraz mięśnie wyniosłości bocznej. Do grupy mięśni wyniosłości przyśrodkowej zaliczane są: mięsień odwodziciel palucha, mięsień zginacz krótki palucha, mięsień przywodziciel palucha. W obrębie mięśni wyniosłości pośredniej wymienić można: mięsień zginacz krótki palców, mięsień czworoboczny podeszwy, mięśnie glistowate, mięśnie międzykostne podeszwy, mięśnie międzykostne grzbietowe. Do ostatniej grupy mięśni podeszwy stopy – mięśni wyniosłości bocznej – zaliczane są z kolei: mięsień odwodziciel palca małego, mięsień zginacz krótki palca małego, mięsień przeciwstawiacz palca małego. Stopa: unaczynienie Tętniczo stopa unaczyniona jest przez tętnicę grzbietową stopy oraz tętnicę podeszwową boczną i podeszwową przyśrodkową. Tętnica grzbietowa stopy wywodzi się od tętnicy piszczelowej przedniej i ostatecznie dzieli się ona na tętnicę podeszwową głęboką i tętnicę grzbietową I śródstopia, oprócz tego oddaje ona takie gałęzie, jak: tętnice przyśrodkowe stępu, tętnica boczna stępu, tętnica łukowata. Zarówno tętnica podeszwowa boczna, jak i podeszwowa przyśrodkowej wywodzą się zaś od tętnicy piszczelowej tylnej. W przypadku unaczynienia żylnego w obrębie stopy wyróżnia się żyły powierzchowne oraz głębokie. Pierwsze z wymienionych tworzą dwa łuki żylne: grzbietowy i podeszwowy. Łuki te są połączone poprzez żyły brzeżne przyśrodkową i boczną. Przedłużają się one ostatecznie w dwie żyły – odpiszczelową i odstrzałkową. Żyłami głębokimi stopy są z kolei: żyły grzbietowe stopy, żyły podeszwowe boczne, żyły podeszwowe przyśrodkowe, żyły podeszwowe śródstopia. Wymienione wyżej naczynia żylne tworzą finalnie łuk żylny podeszwowy. Stopa: unerwienie Mięśnie stopy – jak to wspomniano już wyżej – unerwione są przez nerwy strzałkowy głęboki i piszczelowy. Skórę w obrębie jej powierzchni grzbietowej unerwia nerw strzałkowy powierzchowny, natomiast skórę w części podeszwowej stopy zaopatrują nerwy podeszwowy przyśrodkowy (2/3 części przyśrodkowej) oraz podeszwowy boczny (1/3 części bocznej). Skórę części podeszwowej palców stopy unerwiają z kolei gałęzie wywodzące się od nerwu podeszwowego przyśrodkowego i podeszwowego bocznego. Stopa: choroby i ich wykrywanie Choroby stóp to bardzo szeroka kategoria – wyróżnić bowiem można jednostki związane z dysfunkcją struktur kostnych i więzadeł, jak i problemy dotykające samej tylko skóry stóp. Ogólnie wśród schorzeń, które mogą dotyczyć stopy, wymienić można: zwichnięcia i złamania struktur należących do stopy, płaskostopie, koślawość palucha (potocznie określaną jako halluksy), zmiany w obrębie stawów stopy, wynikające z reumatoidalnego zapalenia stawów lub choroby zwyrodnieniowej stawów, dnę moczanową, neuralgię Mortona, modzele stóp, grzybicę skóry stopy, grzybicę paznokci stopy, wrastanie paznokci stopy. Rozpoznawanie chorób stopy opierać się może na wykonaniu bardzo różnych badań. Podstawę odgrywa badanie fizykalne stopy. Dzięki niemu możliwa jest ocena ruchomości poszczególnych struktur stopy, zaobserwowanie zmian grzybiczych na jej skórze czy koślawości palucha stopy. W diagnostyce różnych nieprawidłowości, które dotyczą stopy, wykorzystywane są również badania obrazowe, takie jak: RTG, tomografia komputerowa czy obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego. Czytaj też: Ból stopy - przyczyny. Jaka choroba objawia się bólem stopy? Złamanie kości śródstopia – objawy. Leczenie i rehabilitacja złamania kości śródstopia Stopa wydrążona – przyczyny, leczenie i zapobieganie Stopa sportowca - przyczyny i objawy. Jak wygląda leczenie stopy atlety? Jak zadbać o stopy - praktyczny poradnik pielęgnacji stóp Panie Doktorze, mój problem dotyczy podwójnych kostek u stóp obu nóg. Wygląda to tak jakbym miała dwie wystające kości. Są one większe niż kostki standardowe. Nawet mam wrażenie ze w ostatnim czasie się powiększyły. Nie jest to rzadne obrzękniecie tylko twarda kosc. Mam płaskostopie, zapewne przez nie. Odczuwam ból przy dłuższym chodzeniu. Co mogę z tym zrobić, żeby w przyszłości uniknąć problemów. Dziękuje. KOBIETA, 33 LAT ponad rok temu Badanie krwi Ortopedia Płaskostopie Noga Trening na zdrowy kręgosłup Coraz więcej osób zmaga się z wadami postawy. Wszystko przez siedzący tryb życia. Jeździmy samochodem, potem pracujemy przed komputerem, a nasze plecy cierpią. Sprawdź, jakie ćwiczenia wzmocnią kręgosłup. Lek. Aleksandra Witkowska Lekarz medycyny rodzinnej, Warszawa 82 poziom zaufania To co Pani opisuje, wymaga weryfikacji podczas badania lekarskiego - wskazana wizyta u ortopedy, który wyda Pani stosowne zalecenia po badaniu 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Podwójne kosktki w obrębie stóp a odpowiednie działania – odpowiada Dr n. med. Henryk Liszka Ból obu stóp u 28-łatka – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Czym jest spowodowana opuchlizna nóg wokół kostek i stóp? – odpowiada Dr n. med. Diana Kupczyńska Czy ból nóg podobny do zakwasów w okolicy łydek i stóp oraz drętwienie 3 mniejszych palców u obu stóp może być przyczyną zmęczenia nóg? – odpowiada Lek. Klaudia Kuśmierczuk Co oznacza opuchlizna stopy? – odpowiada Dr n. med. Tomasz Grzelewski Bóle obu kostek i stóp – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Bóle nóg w okolicy kostek w nocy – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Co oznacza uciążliwy ból w kostkach stóp? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Czy chodzenie boso powoduje choroby stóp? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Bóle nóg w okolicy kostek – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska artykuły Źle zbudowana stopa wpływa na całe ciało. Objawy są specyficzne Ciężkie zadanie stóp Stopy mają ciężkie zadanie. M Powikłania po COVID-19. Koronawirus może powodować problemy naczyniowe. Coraz więcej pacjentów z niewydolnością żylną, zakrzepicą i zapaleniem żył - Od kilkunastu dni otrzymuję telefony od moic Mrowienie i drętwienie kończyn w nocy. Czy to powód do niepokoju? Z tymi uciążliwymi dolegliwościami zmaga się coraz Data aktualizacji: 9 marca 2022 Ganglion na stopie lub nadgarstku to podskórna torbiel. Ma kształt niewielkiej kulki i najczęściej pojawia się, gdy stawy bądź ścięgna są przeciążone. Poznaj przyczyny, objawy oraz sposoby leczenia ganglionu na stopie lub nadgarstku. Ganglion to galaretowata torbiel, która najczęściej pojawia się wzdłuż stawów i ścięgien, zwłaszcza na nadgarstkach, rzadziej na stopach i kolanach. Guzek wypełniony jest płynem, ale nie ma charakteru nowotworowego. Gangliony rosną głęboko pod skórą, ale ze względu na to, że osiągają rozmiary od 0,5 do 2 cm powodują widoczne uwypuklenia. Guzek mimo swych rozmiarów nie jest w stanie przebić skóry. Torbiel najczęściej jest twarda, wypełniona galaretowatym płynem. Powiększa się przy wzmożonym wysiłku oraz zmniejsza gdy staw lub ścięgno pozostaje w spoczynku. Gangliony dotykają częściej kobiety niż mężczyzn, zwłaszcza między dwudziestym a czterdziestym rokiem życia. Sprawdź też: Liszajec zakaźny Ganglion zazwyczaj jest bezbolesny, jednak mogą mu towarzyszyć: Wrażliwość na dotyk Dyskomfort, a nawet ból w trakcie poruszania stawem Zaburzenia neurologiczne, gdy guzek naciska na nerw Ograniczenie ruchu stawu Stany zapalne Ganglion - przyczyny Gangliony powstają gdy organizm produkuje zbyt dużo płynu w stawach. Dokładna przyczyna nadmiernego wytwarzania płynu nie jest znana, ale najprawdopodobniej wynika to z: Przeciążeń stawów i ścięgien Zapalenia ścięgien mięśni Zapalenia torebek stawowych Urazów Guzek może pojawiać się także w wyniku ciągłego utrzymywania nadgarstka w jednej pozycji, np. przy codziennej, wielogodzinnej pracy przy komputerze. Dlatego pracującym w takich warunkach zaleca się robienie krótkich, ale dość częstych przerw od pracy na kilka ćwiczeń pozwalających utrzymanie odpowiedniej ruchomości stawów. Problem może dotyczyć także tenisistów, ciężarowców, gimnastyków, wioślarzy oraz muzyków. Ganglion - leczenie Ważne, aby nie lekceważyć pojawienia się ganglionu i skonsultować z lekarzem, nawet jeśli nie daje żadnych dolegliwości. Specjalista sprawdzi czy na pewno jest to tylko niegroźna cysta i zaleci odpowiednie leczenie. Rozpoznanie jest możliwe tylko poprzez obserwację, ale lekarz może również wykonać: Badanie ultrasonograficzne Badanie rentgenowskie Rezonans magnetyczny – przeprowadzany w celu wykluczenia innych, znacznie poważniejszych chorób, tj. nerwiak, zapalenie stawów, czy martwica kości łódeczkowatej Leczenie ganglionu zależnie jest od stadium choroby. W początkowym etapie wystarcza unieruchomienie stawu specjalną szyną bądź stabilizatorem i torbiel samoistnie się wchłania. Natomiast jeśli jest to nie pomoże wykonuje się zabieg aspiracji, który polega na nakłuciu i odessaniu płynu wypełniającego guzek. Po wykonanej punkcji podaje się kortykosteroidy, czyli leki, które mają za zadnie zabliźnienie ścianek torbieli. Niestety gangliony mają tendencję do odnawiania i jeśli jest to bardzo uciążliwe należy rozważyć ingerencję chirurgiczną. Zobacz też: Róża - choroba skóry Ganglion - operacja Operacja ganglionu polega wykonaniu niewielkiego nacięcia i usunięciu uszkodzonej torebki stawowej bądź pochewki ścięgnistej. Jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym. Po zabiegu kończyna jest unieruchomiona na kilka dni i należy ją oszczędzać i nie obciążać. Niestety nawet operacja nie jest stuprocentową gwarancją na uwolnienie się od nawracającego ganglionu. Sprawdź też: Brodawka Ganglion nadgarstka - rehabilitacja W powrocie do pełnej sprawności, szczególnie po operacyjnym usunięciu torbieli niezbędna jest rehabilitacja. Warto rozpocząć od odciążenie stawów, a w ostrych stanach nawet od zaniechania czynności manualnych. W przypadku dolegliwości bólowych można stosować niesteroidowe leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne w postaci żeli i maści. Skuteczną regeneracją będzie fizykoterapia. Fizjoterapeuci zalecają zabiegi takie jak: laseroterapia, pole magnetyczne, ultradźwięki, krioterapię, elektrostymulację i kąpiel wirową. Należy pamiętać o konieczności uprzedniej konsultacji z lekarzem i fizjoterapeutą, który dobierze indywidualny program rehabilitacji. Aby wrócić do sprawności ruchowej potrzebne są ćwiczenia lecznicze, które prowadzone są pod okiem specjalisty. Odpowiedni program ćwiczeń pozwoli rozciągnąć i rozluźnić chore ścięgna i stawy, a także wzmocnić mięśnie. Na nadgarstek można także zastosować kinesiotaping, czyli elastyczne plastry, które odciążają stawy i ścięgna, przez co zmniejszają się dolegliwości bólowe, a uszkodzone tkanki szybciej się regenerują. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!

dwie kostki na stopie